Badania
Najlepsze pomysły są często oczywiste. Na przykład, nasz kwestionariusz Lumina Spark mierzy oddzielnie introwersję i ekstrawersję. Możesz być zaskoczony, że większość innych narzędzi tego nie robi.
W Luminie Learning widzimy wartość w osobnym mierzeniu obu końców skali w sposób równie pozytywny, unikając ryzyka stronniczości oceny, która jest tak powszechna w wielu narzędziach.
W Luminie Learning widzimy wartość w osobnym mierzeniu obu końców skali w sposób równie pozytywny, unikając ryzyka stronniczości oceny, która jest tak powszechna w wielu narzędziach.
Ewolucja Luminy Learning
Grecy stworzyli teorię temperamentu, dzieląc ludzi na cztery typy — flegmatyków, melancholików, sangwiników i choleryków. Można ją uznać za teorię osobowości zgodną ze stanem wiedzy w tamtym czasie, opartą raczej na tym, co Grecy wiedzieli o ciele niż o umyśle.
Z perspektywy czasu Eysenck wykazał, że Grekom udało się zidentyfikować dwa czynniki, które zostały empirycznie zweryfikowane w Wlk.5. Lumina Spark określa te czynniki jako Introwersja/Ekstrawersja oraz Reaktory ryzyka/Reaktory nagrody.
Z perspektywy czasu Eysenck wykazał, że Grekom udało się zidentyfikować dwa czynniki, które zostały empirycznie zweryfikowane w Wlk.5. Lumina Spark określa te czynniki jako Introwersja/Ekstrawersja oraz Reaktory ryzyka/Reaktory nagrody.
Teoria osobowości Junga (1921) była znaczącym ulepszeniem teorii temperamentów i przez wiele dziesięcioleci służyła organizacjom jako praktyczny model zwiększania świadomości siebie. Podobnie jak Grecy, Jung zidentyfikował czynnik introwersji i ekstrawersji oraz dwa dodatkowe czynniki, które określił jako odczuwanie/myślenie i intuicja/percepcja.
Jego praca opierała się jednak na studiach przypadków i anegdotycznych obserwacjach, a nie na analizie statystycznej. Ogromną zasługą Junga jest to, że już w 1921 roku jego teoria poprawnie zidentyfikowała to, co później zostało zatwierdzone jako trzy czynniki Wielkiej Piątki. Lumina Spark nazwała je Introwersja/Ekstrawersja, Zorientowanie na ludzi/Zorientowanie na wynik oraz Globalne myślenie/Twarde stąpanie po ziemi.
Jego praca opierała się jednak na studiach przypadków i anegdotycznych obserwacjach, a nie na analizie statystycznej. Ogromną zasługą Junga jest to, że już w 1921 roku jego teoria poprawnie zidentyfikowała to, co później zostało zatwierdzone jako trzy czynniki Wielkiej Piątki. Lumina Spark nazwała je Introwersja/Ekstrawersja, Zorientowanie na ludzi/Zorientowanie na wynik oraz Globalne myślenie/Twarde stąpanie po ziemi.
W 1936 roku Allport i Odbert stworzyli bazę ponad 4,500 słów, próbując znaleźć podstawowe składniki osobowości. W latach czterdziestych Raymond Cattell kontynuował tę ideę i doszedł do wniosku, że 16 czynników definiuje osobowość. Fiske (1949) znalazł i udowodnił błędy w analizie Cattella. Fiske doszedł do wniosku, że pięć czynników może tłumaczyć różnice w ludzkiej osobowości, chociaż Eysenck opowiadał się za trzema czynnikami, a Ashton za sześcioma.
Jednak dopiero w latach 50-tych, kiedy Tupes i Christal kontynuowali tę pracę, oficjalnie narodziła się pierwsza wersja modelu Wlk.5. Ich praca została powtórzona przez Normana w 1963 roku i model Wlk.5 rozpoczął swój powolny marsz w kierunku stania się powszechnie akceptowaną taksonomią dla naukowców badających osobowość.
Jednak dopiero w latach 50-tych, kiedy Tupes i Christal kontynuowali tę pracę, oficjalnie narodziła się pierwsza wersja modelu Wlk.5. Ich praca została powtórzona przez Normana w 1963 roku i model Wlk.5 rozpoczął swój powolny marsz w kierunku stania się powszechnie akceptowaną taksonomią dla naukowców badających osobowość.
Lata 60-te i 70-te to nie były dobre czasy dla badań nad osobowością, ponieważ behawioryści i inni naukowcy odrzucili teorię osobowości (patrz atak Mischela z 1968 roku na teorię cech). Jednak w świecie biznesu zastrzeżenia Mischela miały niewielki wpływ i praktycy nadal stosowali popularne podejście jungowskie. Biznes zawsze był bardziej zainteresowany tym, „co działa", niż dążeniem do najlepszego akademickiego podejścia!
Myers i Briggs przyjęli trzyczynnikowy model Junga i dodali dodatkowy czynnik, aby pokryć cztery czynniki Wielkiej Piątki. Digman i DeYoung osobno znaleźli dwa czynniki wyższego rzędu, które uprościły Wielką Piątkę do dwóch domen. Musek połączył wszystkie pięć czynników w jeden ogólny czynnik osobowości, co jest bardziej kontrowersyjne. Akademicko interesujący „Big One" znalazł niewiele praktycznych zastosowań. Wszystkie te badania sugerują, że fala akademicka powróciła do badań nad osobowością, obalając obawy Mischela z jałowych lat 60.
Myers i Briggs przyjęli trzyczynnikowy model Junga i dodali dodatkowy czynnik, aby pokryć cztery czynniki Wielkiej Piątki. Digman i DeYoung osobno znaleźli dwa czynniki wyższego rzędu, które uprościły Wielką Piątkę do dwóch domen. Musek połączył wszystkie pięć czynników w jeden ogólny czynnik osobowości, co jest bardziej kontrowersyjne. Akademicko interesujący „Big One" znalazł niewiele praktycznych zastosowań. Wszystkie te badania sugerują, że fala akademicka powróciła do badań nad osobowością, obalając obawy Mischela z jałowych lat 60.
W latach 80-tych i 90-tych Wielka Piątka stała się teorią wybraną przez naukowców, z modelem Costy i McCrae'a na czele (1992). Costa i McCrae ustanowili złoty standard dla badań akademickich wykorzystujących Wlk.5. Lumina Spark została zaprojektowana w celu zintegrowania najlepszych praktyk zidentyfikowanych w szeregu modeli Wlk.5 i Junga do zastosowania w selekcji i rozwoju w organizacjach.
W szczególności Lumina Spark miała na celu zachowanie korzyści ustanowionych przez podejście jungowskie - jednakowe docenianie obu końców każdej biegunowości, bez uciekania się do typologizowania („nie wylewaj dziecka z kąpielą"). Lumina Spark została opracowana na podstawie badań empirycznych Wlk.5, a jednocześnie zapewniła praktyczne spojrzenie jungowskie, dzięki któremu można nadać sens swojej osobowości. W 2009 roku model Lumina Spark został osadzony na platformie Luminy Learning opartej na chmurze, dzięki czemu innowacyjne rozwiązania cyfrowe stały się dostępne dla klientów na całym świecie.
W szczególności Lumina Spark miała na celu zachowanie korzyści ustanowionych przez podejście jungowskie - jednakowe docenianie obu końców każdej biegunowości, bez uciekania się do typologizowania („nie wylewaj dziecka z kąpielą"). Lumina Spark została opracowana na podstawie badań empirycznych Wlk.5, a jednocześnie zapewniła praktyczne spojrzenie jungowskie, dzięki któremu można nadać sens swojej osobowości. W 2009 roku model Lumina Spark został osadzony na platformie Luminy Learning opartej na chmurze, dzięki czemu innowacyjne rozwiązania cyfrowe stały się dostępne dla klientów na całym świecie.
